Szacowany czas czytania tego postu to 3 minut
Dziecko nie chce jeść, więc co robi rodzic? Wszystko! Rodzic podwaja swoje starania, „aby dziecko tylko coś zjadło”. Dziecko zaczyna otrzymywać inny posiłek niż reszta rodziny, coraz częściej dostaje do jedzenia słodycze, przekąski…
Nie chce jeść zupy, dostaje naleśnika. Dochodzi namawianie do jedzenia…
Troska rodzica jest na tyle silna, że gdy staje przed wyzwaniem – dziecko przestało jeść to, co wcześniej spożywało z przyjemnością, dziecko nie chce próbować nowości – może wpaść w pułapkę odżywiania, czyli serwowania samych pewniaków jedzeniowych.
Problemy z jedzeniem nasilają się, bo podział odpowiedzialności żywienia został przekroczony. Dziecko wie, na co ma ochotę, nie wie natomiast, co mu służy. Dorośli mają wiedzę, doświadczenie i decydują, co podadzą do zjedzenia, kiedy odbędzie się posiłek i w jakiej formie będzie podany oraz gdzie będzie spożywany. Z kolei dziecko naturalnie czuje, kiedy jest najedzone, a kiedy głodne, stąd ich decyzyjność opiera się na tym, ile zjedzą i czy zjedzą coś z posiłku podanego przez rodziców. Stosując zasadę podziału odpowiedzialności, dzieci mogą kierować się własnymi odczuciami, płynącymi z wnętrza ciała.
Podział odpowiedzialności
Odżywianie dzieci to wspólna praca dziecka i dorosłego – podział odpowiedzialności 50/50.
Rodzic decyduje KIEDY, GDZIE, JAK i CO poda do zjedzenia,
dziecko decyduje CO i ILE z tego zje.
Umożliwienie kontaktu z różnorodnymi produktami, obok dbania o jakość serwowanych produktów spożywczych i atmosferę podczas ich spożywania, należy do zadań rodzica. Wiele trudności w karmieniu dzieci wynika z nadmiernej, niekiedy nieadekwatnej do potrzeb dziecka troski rodziców. Nieustanne pytania „co zjesz”, „na co masz ochotę”, „a co zjesz na obiad”, „a co byś zjadł” przekraczają granicę podziału odpowiedzialności, co w konsekwencji może zapoczątkować niechęć do spożywania posiłków i odmawianie coraz częściej ich spożywania.
Dzieci o rodzicach wiedzą wszystko
Nie wiem, czy wiesz, ale dzieci o rodzicach wiedzą wszystko. Dziecko cały czas nas obserwuje. Naśladownictwo jest pierwszym i najpotężniejszym procesem uczenia się zachowań przez dzieci. Dla dziecka rodzic jest całym światem, dzieci naturalnie chcą jeść to co dorośli. Do dobrych rzeczy nie trzeba namawiać, wystarczy pokazać na własnym przykładzie.
Poprzez manipulację, sztuczki i inne wygibasy nie sprawisz, że dziecko pokocha jeść.
Preferencje smakowe są indywidualne, zmieniają się i można się ich nauczyć.
Wybory żywieniowe dorosłych, rówieśników, starszego rodzeństwa mogą być odbierane jako bezpieczne, warte spróbowania, dlatego są kopiowane. Co więcej, w warunkach naśladowania dzieci spożywają chętniej warzywa i owoce, szczególnie, gdy mają okazję podkradać je z twojego talerza.
Jedzenie jest ważne
Jedzenie to proces, który wzrasta z wiekiem dziecka. Jedzenie jest bezpieczne, kiedy jest znane. Odmowa spożywania niektórych pokarmów jest naturalna. Nie powinna być odbierana przez dorosłych jako stała niechęć i zaprzestanie podawania niewybieranych potraw/produktów. Dziecko, nie mając kontaktu z nowościami, nie będzie miało możliwości ich spróbowania. Co więcej, podjąć należy wiele prób w kierunku włączenia nowych produktów, około 15 ekspozycji danego pokarmu, żeby je poznać (zobaczyć, dotknąć, powąchać, posmakować, zjeść).
Dlaczego dzieci nie lubią różnorodnych pokarmów? Ponieważ nie są one podawane im wystarczająco wiele razy.
Preferencje pokarmowe zmieniają się podczas doświadczeń z jedzeniem, aby się uwarunkowały, dziecko potrzebuje zjeść co najmniej 14 razy ten sam posiłek/produkt. Znacie zasadę efektu czystej ekspozycji? Powtarzający się wielokrotnie kontakt np. z rybą sprawia, że wykształca się upodobanie sensoryczne w stosunku do ryby. To podstawa bezpieczeństwa biologicznego, która zapewnia ochronę przed zatruciem pokarmowym. Więcej informacji we wpisie –Ciekawostki zachowań żywieniowych – annakossakowska.pl
Dlaczego to takie ważne?
Najtrwalsze nawyki żywieniowe buduje się w dzieciństwie. Dziecko samodzielnie będzie podejmowało decyzje na podstawie nawyków i zwyczajów, jakie panowały w rodzinnym domu. ZASADY w każdej rodzinie będę inne i w zależności od wieku dzieci będą zmienne.
Podsumowując,
Czynniki kulturowe, w głównej mierze rola zachowań dorosłych,
zaczynają odgrywać znaczącą rolę w budowaniu stosunku dziecka do jedzenia.
